Τι είναι η Μητέρα;
Η Μητέρα είναι μία έννοια που συνοδεύει συνήθως την θεότητα της γης και της ζωντανής φύσης μέσα σε όλες τις παραδόσεις, μέσα σε όλους τους κόσμους, μέσα στους ανιμιστικούς λαούς, μέσα στους πρώτους λαούς, στους λαούς των αυτοχθόνων.
Η Μητέρα είναι μία ευρέως διαδεδομένη έννοια και κάτι πολύ περισσότερο από μία έννοια. Σήμερα, βλέπουμε ότι είναι αρκετά της μόδας να μιλά κανείς για την Μητέρα, την Μητέρα-Φύση, την Μητέρα-Γη. Έχουμε συναντήσει αυτήν την έννοια κατά πολύ μέσα σε διαφορετικές παραδόσεις και συνήθως αναφερόμαστε στα μυστήρια της ζωντανής φύσης και της γης· ο τρόπος όμως με τον οποίο εμφανίστηκε η έννοια και η ζωή της Μητέρας μέσα στο πλαίσιο της εσσαϊκής Σχολής και της εσσαϊκής διδασκαλίας μέσα από τον Ολιβιέ Μανιταρά είναι κάτι πολύ διαφορετικό και ίσως θα έπρεπε κανείς να είναι εκεί παρών για να μπορέσει να διανύσει αυτήν την πορεία.
Η Μητέρα και οι Εσσαίοι
Στην πραγματικότητα, η Μητέρα για εμάς τους Εσσαίους συνδέεται με έναν πολύ διαφορετικό κόσμο από αυτόν για τον οποίο έχουμε συνηθίσει να μιλάμε. Ποια είναι η διαφορά; Η διαφορά είναι ότι η θεότητα της Μητέρας και ο εσσαϊκός ανιμισμός παράλληλα οδηγούν τον μαθητή σε μια άλλη αντίληψη περί του εαυτού του και στην δημιουργία ενός άλλου σώματος. Αυτή είναι η πρωταρχική σύλληψη, η πρωταρχική κατανόηση που μπορούμε να έχουμε στο μυαλό μας ότι ο εσσαϊκός ανιμισμός και η διδασκαλία της Μητέρας, η συμμαχία της Μητέρας με την εσσαϊκή σοφία βασίζεται και πατά σε αυτό. Η Μητέρα θέλει να οδηγήσει τον Εσσαίο μαθητή προς τον Άγγελό του, στο βαθύ, αληθινό του είναι και την σύνδεσή του με τους ανώτερους κόσμους και για αυτόν τον λόγο τον προετοιμάζει, τον εκπαιδεύει και τον διαμορφώνει.
Στην πορεία της εσσαϊκής διδασκαλίας, η έννοια της Μητέρας δεν ήταν ανεπτυγμένη πάντοτε με τον τρόπο που είναι σήμερα, γιατί πολύ απλά ενώ το Εσσαϊκό Έθνος εμφάνιζε την σοφία της Μητέρας για έναν τρόπο θεωρητικό μέσα από τις διδασκαλίες του Ολιβιέ Μανιταρά, ωστόσο δεν υπήρχε η ζωντανή μεταμορφωτική δύναμη και η συμμαχία με την θεότητα της Μητέρας, ακόμη με τα βασίλεια της Μητέρας, τα ορυκτά, τα φυτά και τα ζώα. Έτσι λοιπόν, κάποια στιγμή, όταν ο Ολιβιέ Μανιταρά αποφάσισε να έρθει στην γη του Παναμά για να τοποθετήσει το 7ο βήμα στην βάρκα της Παράδοσης, το 7ο βήμα της Μύησης, που είναι ο κήπος του Ουριήλ, ο κήπος του Φωτός και το πέρασμα στην άλλη όχθη, η προετοιμασία δηλαδή για το μυστήριο του θανάτου, ξαφνικά από το πουθενά εμφανίστηκε η Μητέρα. Τι σημαίνει εμφανίστηκε η Μητέρα;
Η εμφάνιση της Μητέρας και η Συμμαχία
Αυτός ο δάσκαλος, όσο ήταν με το φυσικό του σώμα σε αυτήν εδώ την γη, ήταν συνηθισμένος να έχει μια σύνδεση με τα βασίλεια της Μητέρας, τα ορυκτά, τα φυτά και τα ζώα. Ούτως ή άλλως, συνομιλούσε με αυτούς τους κόσμους όπου κι αν βρισκόταν. Όταν όμως βρέθηκε σε αυτήν εδώ την γη, η διάνοια αυτή εμφανίστηκε με έναν καθοριστικό και καθηλωτικό τρόπο. Πλησίασε, δηλαδή, όσο δεν είχε πλησιάσει ποτέ, ολοκληρωτικά, σε όλα τα πεδία της ζωής, πλησίασε μέσα στο σώμα και εκεί εμφανίστηκε πια η ξεκάθαρη επιλογή για τους Εσσαίους και για το Εσσαϊκό Έθνος να συνάψουν μια συμμαχία με την θεότητα της Μητέρας.
Έγινε λοιπόν αυτή η συμμαχία του Εσσαϊκού Έθνους με την Μητέρα. Δεν μπορώ να πω παραπάνω για το πώς πραγματοποιείται μία τέτοια συμμαχία, μία τέτοια σύμπραξη και συμπόρευση δυνάμεων, αλλά η Μητέρα πλησίασε πια τους Εσσαίους και την εσσαϊκή Σχολή ολοκληρωτικά. Αυτό έγινε εδώ, στον Παναμά. Αυτό που εμφανίστηκε ξεκάθαρα ήταν ότι η θεότητα της Μητέρας μπορεί πια να μιλά στους Εσσαίους και όχι μόνο στον δάσκαλο Ολιβιέ Μανιταρά, αλλά σε όλους τους Εσσαίους. Μπορεί να αποκαλύπτει πράγματα, να διαμορφώνει σώματα, να καθαρίζει από εμπειρίες, να καθαρίζει από την πνευματική ασθένεια. Έτσι, η Μητέρα εμφανίστηκε με μια σειρά μηνυμάτων. Εννοείται ότι τα μηνύματα αυτά είναι μεταφρασμένα σε λόγο. Ωστόσο, θα λέγαμε ότι τα μηνύματα αυτά, στα οποία εντάσσονται και οι κανόνες της, τα μηνύματα αυτά, παρότι δίνονται με λόγο, δεν είναι μία φιλοσοφική απαραίτητα ανάλυση. Αποτελούν πεδία ζωής, πεδία μεταμόρφωσης. Είναι πεδία στα οποία όταν μπαίνεις, μεταμορφώνεσαι. Την πλησιάζεις και η Μητέρα σου αποκαλύπτει αυτούς τους 19 κανόνες, εσωτερικά, μέσα σου. Σε βάζει σε αυτό το βάπτισμα, σε αυτό το νερό, σε αυτήν την μαγεία, σε αυτήν την μεταμόρφωση, και όλο αυτό μπορεί να μεταφραστεί σε λόγο, και αυτός ο λόγος έρχεται με μηνύματα. Ο δάσκαλος Ολιβιέ Μανιταρά και οι ιερείς μπορούν και μεταφράζουν την αποκεκαλυμμένη σοφία που έρχεται μέσα από την ζωντανή φύση και μας μιλά ολοκληρωτικά και συνολικά. Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η ιστορία της εμφάνισης της Μητέρας μέσα στο Εσσαϊκό Έθνος.
Η Μητέρα βρίσκεται μόνο στον κήπο του Φωτός στον Παναμά;
Κάτι πολύ σημαντικό είναι ότι η Μητέρα έδειξε ξεκάθαρα μέσα από τα πνεύματα της, μέσα από τα όντα της, ότι κανείς για να την βρει, για να την πλησιάσει, για να βαπτιστεί μέσα στον σοφό της κόσμο, πρέπει να έρθει εδώ, στον κήπο του Φωτός, στον Παναμά. Γιατί εδώ; Ποια είναι αυτή η ειδοποιός διαφορά; Κανείς θα σκεφθεί ότι η φύση είναι παντού, δεν βρίσκεται μόνο στον Παναμά. Ναι αλλά και όχι, είναι η απάντηση.
Εννοείται ότι η φύση βρίσκεται παντού σε ολόκληρη την γη και εννοείται ότι ολόκληρη η γη είναι μια θεότητα, αλλά η θεότητα της Μητέρας δεν μπορεί να μιλήσει πια μέσα σε όλους τους κόσμους και σε όλες τις χώρες, μέσα σε όλες τις παραδόσεις. Δεν μπορεί να μιλήσει ξεκάθαρα στον καθένα, δεν είναι ζωντανή ή, ακόμη κι αν είναι ζωντανή, βρίσκεται σε μια βαθιά ύπνωση. Είναι εγκλωβισμένη και αυτό γιατί η φύση σε διαφορετικά σημεία επάνω στον πλανήτη υποφέρει. Είναι εγκλωβισμένη σε μια διάνοια -όπως λέμε- του δυτικού κόσμου, της δυτικής αντίληψης και κοσμοθεωρίας των πραγμάτων, για την οποία γίνεται πολύ συχνά λόγος μέσα στις διδασκαλίες που έρχονται μέσα από την Μητέρα. Θα μπορούσαμε πολύ ώρα να συζητάμε για αυτό, αλλά πάνω-κάτω το γνωρίζουμε το πνεύμα της δυτικής φιλοσοφίας και σκέψης. Είναι ένας τρόπος ζωής που βασίζεται καθαρά στην λογική -η οποία δεν απορρίπτεται- αλλά κυρίως στην ανεπτυγμένη χρήση της νόησης ενός νου που όμως είναι εγκλωβισμένος, ενός νου που έρχεται και αναιρεί την ατομική εμπειρία, δίνει μασημένη τροφή, πατά στην ψυχολογία και σε ψυχολογικές έννοιες και βασίζεται ξεκάθαρα και πολύ ισχυρά στον κόσμο της επιστήμης και της τεχνολογίας, στον κόσμο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, στον κόσμο της πολιτικής και της ιατρικής. Είναι μία κοσμοθεωρία που δεν απορρίπτεται, δεν είναι αρνητική, όμως η γη της Μητέρας μέσα στην ζωντανή φύση δεν θέλει απαραίτητα να σχετιστεί, δεν συνδέεται δονητικά με αυτόν τον κόσμο, δεν μπορεί να συνυπάρξει με αυτόν τον κόσμο, τον δυτικό κόσμο.
Ως εκ τούτου, η φύση υποφέρει. Τα πνεύματα της φύσης δεν είναι πια ζωντανά. Τα δέντρα δεν σου μιλούν πια. Οι πέτρες δεν σου τραγουδούν πια. Το ποτάμι δεν κυλά με τρόπο που να σου μιλούν πια τα πνεύματα της φύσης. Δεν είναι εκεί. Οι πρώτοι λαοί ήξεραν πώς να βαπτίζονται στη στιγμιαία γνώση, στην γνώση που δεν γνωρίζεις από πριν, αλλά εμφανίζεται όταν είσαι στο αυθόρμητο, όταν είσαι άδειος και συνδέεσαι με την ζωή της φύσης. Ήξεραν λοιπόν να μιλούν με τους κόσμους των πνευμάτων και με τις θεότητες που κρύβονται πίσω από τα όντα της Μητέρας.
Σήμερα, αυτή η ζωή, αυτή η τεχνογνωσία έχει χαθεί από τον δυτικό κόσμο, δεν είναι πλέον εκεί. Τα πνεύματα της φύσης είναι πολύ αποτραβηγμένα σε ένα άλλο πεδίο. Δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Τα όντα της φύσης επάνω στα δέντρα δεν είναι πια ζωντανά. Υπάρχει τόσο ισχυρά η εισβολή του ανθρώπου στο πεδίο της φύσης, που η φύση υποφέρει, τα ζώα υποφέρουν, υπάρχει μια σκλαβιά. Γι’ αυτό, λέμε ότι η Μητέρα δεν είναι ζωντανή. Όχι, δεν είναι ζωντανή και σίγουρα, δεν είναι ζωντανή σε όλες τις χώρες με τον ίδιο τρόπο που είναι εδώ, σήμερα, ζωντανή, στην γη της Μητέρας -όπως λέμε-, στον κήπο του Φωτός στον Παναμά.
Η συμμαχία δόθηκε εδώ ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο. Ο Ολιβιέ Μανιταρά δεν είχε ποτέ τοποθετήσει μία τέτοια συμμαχία όσο βρισκόταν στο δυτικό κόσμο, στην Ευρώπη, στην Γαλλία, στον Καναδά, εκεί δηλαδή που υπήρχαν άλλα εσσαϊκά χωριά. Πουθενά αλλού δεν μπόρεσε ποτέ να κάνει μία τέτοια συμμαχία. Η συμμαχία με την Μητέρα έγινε μόνο εδώ, στον Παναμά, κάτι που ούτε και ο ίδιος περίμενε.
Οι μυήσεις στην Μητέρα και τα 6 θηλυκά Φεγγάρια
Από εκεί και ύστερα αναπτύχθηκαν διάφορες διδασκαλίες. Αυτές που κυριάρχησαν ήταν οι μυήσεις στην Μητέρα: η πρώτη, η δεύτερη και η τρίτη μέχρι στιγμής μύηση που είναι καθοριστικές. Κρατούν μία εβδομάδα η κάθε μία και ολοκληρωτικά απελευθερώνουν τον άνθρωπο από την κατοχή του δυτικού κόσμου, συνδέοντας τον με άλλα όργανα αντίληψης και με το βαθύτερο του είναι.
Αναπτύχθηκε επίσης η μύηση των θηλυκών Φεγγαριών. Τι είναι τα θηλυκά Φεγγάρια; Είναι η μύηση της Συμμαχίας με τον Άγγελο. Εμφανίστηκε η δυνατότητα για τις γυναίκες να βαδίσουν στο μονοπάτι της ιεροσύνης και αυτό γιατί μέχρι τότε, ο τρόπος με τον οποίο γινόταν η μύηση των 6 φεγγαριών στο Εσσαϊκό Έθνος ήταν ολοκληρωτικά βασισμένος στην μέθοδο μύησης για τον άνδρα ιερέα. Δεν υπήρχε δηλαδή η δυνατότητα και ευκολία για την γυναίκα να βαδίσει στο μονοπάτι της Συμμαχίας με έναν Άγγελο και αυτό γιατί υπάρχουν διαφορετικές προϋποθέσεις για μια γυναίκα. Η γυναίκα έχει διαφορετικά όργανα αντίληψης, διαφορετικό σώμα. Σε πολλά πεδία είναι πολύ πιο ευαίσθητη και πολύ πιο εγκλωβισμένη. Η ζωή της ψυχής της και το μονοπάτι της θεϊκής της σύνδεσης περνά και περνούσε πάντοτε μέσα από την φύση και την συνύπαρξη με άλλες γυναίκες. Έτσι λοιπόν, μόνο όταν εμφανίστηκε πραγματικά η Μητέρα μέσα στο Εσσαϊκό Έθνος μπόρεσε ταυτόχρονα να ανοίξει και η πόρτα για την θηλυκή ιεροσύνη και την συμμαχία με τον Άγγελο. Αυτό λοιπόν γίνεται μόνο εδώ, στην γη του Παναμά. Μόνο εδώ, αυτή η γη είναι καθαρή από εγρηγορότα και συλλογικές διάνοιες του κόσμου του ανθρώπου. Ο ουρανός είναι πολύ πιο ανάλαφρος και η φύση πολύ πιο απελευθερωμένη. Σχεδόν συνδέεσαι με τις συμπαντικές δυνάμεις άμεσα και απευθείας. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν υπάρχουν στρώματα θορύβου που να προέρχονται από τον κόσμο των ανθρώπων. Το εγρηγορός της χώρας είναι πολύ πιο ανάλαφρο, η ιστορία είναι πολύ πιο μικρή και η φύση είναι ξεκάθαρα συνδεδεμένη με πρωτογενείς ανιμιστικές δυνάμεις. Η φύση δεν φέρνει την μνήμη του κόσμου των ανθρώπων και τα «σκουπίδια» του κόσμου των ανθρώπων, εξού και μπόρεσε να αναπτυχθεί εδώ εξίσου η θηλυκή ιεροσύνη, η οποία σημειωτέον δεν έχει ήδη αναπτυχθεί, βρίσκεται σε διαδικασία ανάπτυξης.
Τι ζητά η Μητέρα;
Η Μητέρα ζητά να μπορούμε να δίνουμε τα πάντα: το σώμα, τον χρόνο, το έργο, όλα· να μην κρατάμε τίποτα, να μη θέλουμε τίποτα, να μη ζητάμε τίποτα για εμάς, τίποτα· ούτε χρήμα, ούτε ρούχα, ούτε νίκες, ούτε επιδιώξεις, τίποτα. Ζητά απλώς να μείνουμε με ένα τίποτα, άδειοι από κάθε επιθυμία. Ζητά κάθε τι που έρχεται πάνω μας να γλιστρά και να φεύγει, να μην μπορούμε να κρατάμε τίποτα κάτω από τα δάχτυλά μας. Κι αν χρειάζεται κάτι να κρατήσουμε, να είναι απλώς τα στοιχεία τα πολύ βασικά για την ζωή, τα στοιχεία τα πολύ χρήσιμα για την ζωή, τα στοιχεία τα πολύ ουσιώδη για την ζωή. Η Μητέρα δεν θέλει καμία ιδιοκτησία. Κι αν υπάρχει ιδιοκτησία, αυτή πρέπει να εξυπηρετεί έναν συγκεκριμένο σκοπό, μια συγκεκριμένη συνέχεια, μια Παράδοση και την επιδίωξη της διατήρησης μιας ανώτερης παράδοσης, μιας ανώτερης μνήμης. Καμία επιδίωξη, καμιά υλική επιδίωξη για την νίκη του σκοτεινού εαυτού, για την νίκη του υλικού εαυτού. Ακόμη κι αν υπάρχει μια αναγκαιότητα μέσα στο παιχνίδι της ύλης και της επιδίωξης της ύλης, αυτή να είναι μόνο για να μπορέσει να γίνει το έδαφος, το βάθρο, για να μπορέσουμε να πατήσουμε να πάμε κάπου κάπου αλλού· όλα άδεια, τίποτα για εμάς, όλα μια προσφορά· προσφορά στον άλλον, προσφορά στο Φως, προσφορά στον ήλιο, μόνιμα όλα μια προσφορά· το κάθε τι, ο κάθε λόγος, η κάθε σκέψη, μια προσφορά, ένα δόσιμο· τίποτε που να παραμένει εγκλωβισμένο μέσα στην καταναγκαστική επιδίωξη στόχων για την δικαίωση του εαυτού, για την δικαίωση φιλοδοξιών, για την δικαίωση υλικών στόχων. Ναι, υπάρχουν στόχοι, ναι, υπάρχουν σχέδια, ναι, υπάρχουν κάποιες επιδιώξεις, αλλά αυτές δεν μπορούν ποτέ να είναι τοποθετημένες επάνω στο υλικό επίπεδο της ζωής, εγκλωβισμένες μόνο σε αυτό το υλικό επίπεδο της ζωής. Αυτό ζητά η Μητέρα.
Το πώς θα μπορέσει να βρεθεί αυτό, πώς θα μπορέσουμε να απελευθερωθούμε από όλα αυτά τα παλιά σχήματα μιας προσωπικότητας, που μόνιμα ζητά να δικαιώνει τον εαυτό της, που μόνιμα επιβάλλεται, που μόνιμα ζητά να κρατά πράγματα για τον εαυτό της, το πώς θα μπορέσουν όλα αυτά να τοποθετηθούν και να πραγματωθούν, απαιτεί μεγάλη προετοιμασία και εκπαίδευση εδώ στην γη της Μητέρας. Απαιτεί μεγάλη καθοδήγηση, ένα άνοιγμα προς την Μητέρα απόλυτο, γιατί η Μητέρα θέλει να μας πάρει μέσα της γυμνούς, ολόγυμνους και κυριολεκτικά μας προετοιμάζει για αυτό το πέρασμα ώστε να μην κρατούμε τίποτα, να μην έχουμε θελήσει τίποτα για εμάς και όλα να είναι μία προσφορά υπέρτατης αγάπης προς το Φως και προς τον άλλον.
Τόσο λοιπόν μέσα από τις μυήσεις της, όσο και μέσα από το μονοπάτι των 6 Φεγγαριών της, από την στιγμή που βυθίζεσαι μέσα στο σώμα της, η Μητέρα επιθυμεί -και το παρατηρείς και εσύ ο ίδιος- να σε οδηγήσει σε αυτό που πραγματικά είσαι σε ολόκληρη την αιωνιότητα, πέρα από τα στρώματα και της αντίληψης του κόσμου των ανθρώπων. Αυτό είναι καθοριστικής σημασίας και πραγματικά, εάν δεν έρθει να το ζήσει ένας άνθρωπος από κοντά δεν μπορεί πραγματικά να αντιληφθεί τι είναι, δεν μπορεί να έχει την εμπειρία. Για να μπορέσει συνεπώς να γίνει αυτή η μετάβαση -γιατί για τους περισσότερους δεν είναι εύκολη η πρόσβαση σε αυτό το πεδίο ζωής της Μητέρας- έχουν δημιουργηθεί αυτές οι διδασκαλίες και κατ’ επέκταση αυτά τα μαθήματα που προέκυψαν από τους 19 κανόνες της Μητέρας.
Τα 24 μαθήματα: προετοιμασία για την ζωή με την Μητέρα
Τα μαθήματα αυτά αποτελούν μία πολύ ουσιαστική προετοιμασία. Είναι ζωντανά πεδία ζωής που σε βοηθούν να αρχίσεις να εποπτεύεις με έναν άλλο τρόπο την εσωτερική σου ζωή, να την παρατηρείς και να την κοιτάς μέσα από μια άλλη ματιά. Αυτή είναι κυριολεκτικά η ζωή της Μητέρας.
Τα μαθήματα αυτά κρύβουν μέσα τους μια ιδιαίτερη ποιότητα, μια ιδιαίτερη δύναμη και δόνηση που αποκαλύπτεται κατά την διάρκεια της μελέτης, μια καθ’ ολοκληρία μεταμορφωτική δύναμη. Αυτή τοποθετεί μέσα σου ένα καθρέφτη ώστε να αρχίζεις να κοιτάζεις σταδιακά τον εαυτό σου με την ματιά της Μητέρας.
Κάθε μάθημα βασίζεται σε μία αρετή, σε μία δύναμη. Για παράδειγμα, το πρώτο μάθημα είναι η εξατομίκευση. Ακριβώς αυτό λοιπόν είναι που μεταβιβάζεται στον υποψήφιο μαθητή στο τέλος αυτής της προετοιμασίας και εκπαίδευσης. Κάποιος μπορεί πραγματικά να νιώσει και να πάρει μία ισχυρή εσωτερική γεύση, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο. Είναι μια γεύση που μπορεί να τον μεταμορφώσει ολοκληρωτικά και μία ώθηση που μπορεί να τον σπρώξει να πάει κάπου αλλού, μια ολοκληρωτική γεύση του τι είναι πραγματικά η Μητέρα, τι όργανα θέλει να αφυπνίσει μέσα μας.
Η Μητέρα ενδιαφέρεται να μας συνδέσει με νέα όργανα μέσα στα υπάρχοντα όργανά μας: με μια άλλη καρδιά μέσα στην καρδιά, με μια άλλη νόηση μέσα στην νόηση, με μια άλλη βούληση μέσα στην βούληση, με μια άλλη διαίσθηση μέσα στην διαίσθηση, με άλλες αισθήσεις μέσα στις αισθήσεις. Το σπουδαιότερο είναι ότι θέλει να μας οδηγήσει στην πραγματικότητα, στην πραγματική πραγματικότητα, με ό,τι είναι η ζωή πίσω από τα δέντρα, τα φυτά, τα λουλούδια, τα αστέρια, τον ουρανό. Υπάρχει σε όλα μια κρυμμένη ζωή και μια κρυμμένη σοφία, αυτή η σοφία που είναι οικουμενική σοφία αιώνων, που βρίσκεται πέρα από βιβλία, έννοιες, πέρα ακόμη και από τις ίδιες τις διδασκαλίες και τα μαθήματα που μεταβιβάζουμε εδώ με έναν τρόπο διαλεκτικό. Αυτή η σοφία είναι πέρα από τις λέξεις, πέρα από τις έννοιες. Είναι μια κατάσταση ζωής και είναι ολοκληρωτικά αποκαλυπτική. Αποκαλύπτει στον καθέναν αυτό που πραγματικά αντιστοιχεί για εκείνον.
Εύχομαι λοιπόν να απολαύσετε αυτό το ταξίδι, να το ζήσετε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, με έναν τρόπο ενδόμυχο, με έναν τρόπο που να διεισδύει κάθε στιγμή, που να σας επιτρέπει κάθε στιγμή να δείτε στα βάθη του εαυτού σας, πέρα από την ψυχολογική ανάλυση, πέρα από την θλίψη, πέρα από τον φόβο, πέρα από τέτοιου είδους ασθένειες. Είναι κάτι πολύ ανάλαφρο που θα σας επιτρέψει κυριολεκτικά να περάσετε σε ένα άλλο πεδίο αντίληψης της ζωής και του εαυτού σας, και κυρίως αντίληψης αυτού που έχετε να κάνετε επάνω στην γη, αυτού για το οποίο έχετε έρθει να περάσετε ως ψυχές επάνω στην γη, ενσαρκωμένες σε ένα σώμα.
Εύχομαι αυτή η διδασκαλία να είναι για όλους αποκαλυπτική.
Σοφία Απροσωπία,
Κήπος του Φωτός, Παναμάς,
Άνοιξη 2022